VOIP از دیدگاه مهرداد ابوعلی

پس از حدود ۶ سال تحقیق و کار در زمینه ویپ( VoIP ) لازم می دانم که در ابتدا تاکید نمایم که مفهوم VoIP کاملا با VIP متفاوت است! VIP مخفف عبارت Very Important Person است که یعنی “آدم های خیلی مهم” اما VoIP مخفف عبارت Voice over Internet Protocol یعنی “انتقال صدا روی بستر شبکه های کامپیوتری”.

با وجودی که تکنولوژی ویپ قدمتی در حدود بیست سال دارد، متسفانه در کشورهای جهان سوم و دنیای پیرامونی به دلایلی این تکنولوژی مخفی نگه داشته شده است! یکی از این دلایل می تواند این باشد که وقتی صوتی روی بستر شبکه منتقل شود پولی به جیب شرکت مخابرات محترم واریز نخواهد شد و این دوستان مخابراتی عزیز با وجودی که  خودشان از این تکنولوژی به طور گسترده استفاده می نمایند و مثلاً کل ترافیک تلفنی یک استان را به جای استفاده از زیر ساخت زوج سیم مسی کشور که ظرفیت آن پر شده است از روی بستر فیبر نوری و روی شبکه IP انتقال می دهند، اما استفاده از این تکنولوژی سودمند را برای عموم ممنوع نموده اند.

از نظر من دلیلی که دوستان مخابراتی ما برای جلوگیری از استفاده عمومی مردم از این تکنولوژی سودمند (VoIP) به آن استناد می کنند این است که اگر کسی از کانال مخابرات گفتگوی خود را انجام ندهد امکان شنود آن وجود ندارد!! بسی جای تاسف است که این دوستان آگاه نیستند که کسانی که بخواهند مکالمات محرمانه و جاسوسی داشته باشند آنقدر آگاهی دارند که تلفن منزل خود جهت جاسوسی استفاده ننمایند و به راحتی می توانند از طریق نرم افزارهای رایگانی چون Skype، Ovoo، Yahoo messenger، MSN و ده ها نرم افزار دیگر که تماس های صوتی و تصویری با هر فرد دلخواهی در هر جای دنیا برقرار نمایند و با وجود عدم امکان شنود هر یک از نرم افزارهای فوق کسی که به قصد جاسوسی بخواهد ارتباطاتی را برقرار نماید از روشهای بسیار پیچیده تر که دوستان مخابراتی ما کاملاً به آن روش ها واقف می باشند می توانند اقدام نمایند که هیچ گونه امکانی برای ردیابی آن روش ها وجود ندارد!

از طرف دیگر وقتی یک کارخانه می خواهد با دفتر مرکزی و دیگر شعب خود در ارتباط باشد و هزینه های تلفنی خود را کاهش دهد هرگز بحث جاسوسی در میان نیست.

در یک تجربه موفق پیاده سازی ویپ در دانشگاه یاسوج که در کمپ دانشگاهی خود حدود ۱۲ ساختمان داشتند و برای هر ساختمان خطوط تلفن مخابراتی متفاوتی کشیده شده بود هر ساختمان برای تماس با ساختمان کناری خود باید از طریق مخابرات تماس می گرفت که با توجه به محدودیت تعداد خطوط شهری در هر ساختمان نهایتاً امکان برقراری ۴ تا ۸ تماس همزمان میسر بود و علاوه بر این دانشگاه برای حدود ۸۰ خط شهری حدود ۲۰ سال تا کنون در حدود ۷۰۰ میلیون تومان به شرکت محترم مخابرات یاسوج پول پرداخت نموده بود وآن شرکت مخابرات محترم با احتساب افزایش هزینه های تلفنی و افزایش سطح مراودات درون دانشگاهی امید دریافت مبلغی در حدود ۱٫۵ ملیارد تومان از این دانشگاه محترم را داشتند.

این در حالی بود که شبکه ارتباطی بین ساختمانی در دانشگاه یاسوج از نوع فیبر نوری پر سرعتی بود که با درایت مدیران این دانشگاه و با استفاده از این زیرساخت مناسب موجود با هزینه ای در حدود ۶۰ میلیون تومان (با دلار ۱۸۰۰ تومان!) یک هزینه ۱٫۵ میلیارد تومانی صرفه جویی شد و علاوه بر صرفه جویی اقتصادی تمامی ۲۵۰ پرسنل این دانشگاه بدون محدودیت تعداد تماس همزمان می توانند با هم تماس بگیرند.

زمانی که دانشجو بودم برای یک ترم حل تمرین ۵۰ هزار تومان دستمزد می گرفتم و سقف بودجه تحقیقاتی که به هر پایان نامه در دانشگاه امیرکبیر اختصاص داده می شد در حدود ۲۰۰ هزار تومان بود آن هم برای خرید تجهیزات! یادم می آید اگرآن زمان ۱٫۵ میلیون تومان بودجه تحقیقاتی در اختیار من قرار می گرفت می توانستم یک فرمان هیدرولیک- برقی برای اتومبیل بسازم! تصور کنید با یک و نیم میلیارد تومان صرفه جویی و اختصاص این هزینه برای کمک هزینه تحقیقات دانشجویی، هر دانشگاه می توانست ۱۰۰۰ طرح منحصر به فرد ملی به جامعه بشری اهدا نماید.

پس چرا ویپ ؟ زیرا با ویپ می توان صرفه جویی اقتصادی نمود، زیرا با ویپ می توان محدودیت های تماس های تلفنی را از بین برد، زیرا با ویپ می توان تلفن های آنالوگ را به دنیای هوشمند کامپیوتری وارد نمود؛ زیرا با ویپ می توان به مشتریان خدماتی نظیر تلفن بانک دارد که مشتریان با وارد کردن شماره حساب و رمز خود بتوانند بدون مراجعه حضوری به بانک از وضعیت حساب خود مطلع شوند : زیرا با ویپ می توان صحبت های تکراری را یک بار ضبط نمود و کارهای ساده را به کامپیوترها سپرد تا انجام و انسان ها زمانی بیشتری را برای تفکر و خلاقیت داشته باشند.

پس ویپ برای خدمت به بشریت آمده و من افتخار می کنم که در جهت گسترش استفاده از این تکنولوژی سودمند نقشی هر چند کوچک ایفا نمایم.