تکنولوژی جدید VoIP

آری با استفاده از تکنولوژی جدید VoIP مخابرات می تواند بر روی هر زوج سیم مسی یک شبکه IP بین مخابرات و مقصد برقرار نماید و بر روی این شبکه IP بسته به پهنای آن شبکه مذکور تا حدود ۲۰۰۰ شماره ارائه نماید! در صورتی که بخواهیم بطور جزئی تر وارد این بحث شویم حداقل پهنای باند لازم برای یکی تماس تلفنی از طریق VoIP در حدود ۸ کیلو بایت می باشد که مربوط به کدک iLBC می باشد و کدک G729 در حدود ۱۳ کیلوبیت بر ثانیه از پهنای باند را اشغال می نماید. حال اگر در منزل یا محل کار شما یک مدم ADSL باشد که شما پهنای باند ۲Mb/s را به صورت متقارن داشته باشید، با تقسیم ۲۰۴۸کیلوبایت بر ثانیه بر ۸ کیلوبایت بر ثانیه شما ۲۵۶ تماس همزمان را روی ۲mb/s پهنای باند خود خواهید داشت ، حال در صورتی که مخابرات بخواهد بین دو نقطه مثلاً  دو شهر نزدیک به هم تعدای خط تلفن را منتقل نماید می تواند حتی بدون کشیدن یک زوج سیم نیز هزاران خط شهری را منتقل نماید. برای مثال با استفاده از یک لینک بی سیم صوتی که ۵۰Mb/s پهنای باند فراهم شود می توان در حدود ۶۴۰۰ تماس همزمان بین این دونقطه برقرار نمود و این در حالی است که با استفاده از برخی تجهیزات بی سیم مثل Motorola PTP 600 می تواند در حدود ۳۰۰ Mbps پهنای باند را بین دو نقطه فراهم نمود، که با محاسبات ما ۳۸۴۰۰ تماس همزمان را می توان بر روی این پهنای باند برقرار نمود.

از طرفی دیگر آمارها نشان داده است که اگر در منطقه ای ۱۰۰ خط شهری وجود داشته باشد معمولاً بطور همزمان کمتر از ۱۰ نفر در حال مکالمه می باشند یعنی فقط ۱۰% خطوط بطور همزمان مورد استفاده قرار می گیرند، پس ما تعداد ۳۸۴۰۰ تماس همزمان را می توانیم به ۳۸۴۰۰۰ شماره تبدیل کرده و به متقاضیان تحویل دهیم.

حال متصور می  شویم اگر قرار بود بین دو شهر نزدیک به هم مثلاً با فاصله ۵۰Km، تعداد ۳۸۴،۰۰۰ زوج سیم مسی کشیده می شد، چند صد تن مس خالص باید در زیر زمین به طول ۵۰Km دفن می شد؟!

اینجاست که ارزش تکنولوژی VoIP خود را نشان می دهد که شرکتی مثل مخابرات را از کندن ۵۰ کیلومتر زمین و حفر صدها تن مس خالص که حاصل تلاش شبانه روزی هزاران نفر در معادن مس بوده است بی نیاز می نماید.

اما متأسفانه هنوز که هنوز است در بسیاری از نقاط کشور (اگر بگویم در ۹۰% موارد گزاف نگفته ایم) کارکنان مخابرات از این تکنولوژی بی خبر هستند. برای مثلا معدنی در ۶۰ کیلومتری شهرستان مروست در استان یزد به مخابرات مراجعه نموده بود و تقاضای ۴ عدد خط شهری را در معدن خود نموده بود، مخابرات به آن ها گفته بود که هزینه کندن زمین به طول ۶۰ کیلومتر برای خواباندن سیم و برپا نمودن ایستگاه های میانی بسیار زیاد خواهد شد و هیچ راهی برای دادن این ۴ خط شهری وجود ندارد، هم چنین در آن منطقه کویری شبکه موبایل کشوری پوشش آنتن نداشت، از این رو مسئولین معدن بر آن شدند که با صرف هزینه ۴۰ میلیون تومان با استفاده از رپیترهایی پوشش دهی شبکه تلفن همراه بصورت نسبی در محدوده آن فراهم نمایند، اما پس از مدتی متوجه شدند که هزینه مکالمات برای کارکنان معدن در مجموع مقدار قابل توجهی شده است و هم چنین نیاز به ارسال و دریافت فکس و سهولت در برقراری تماس ها و هم چنین نیاز به استفاده از اینترنت آنها را بر آن داشت تا به دنبال یک راه حل بهتر باشند، که پس از آشنایی  با VoIP و با استفاده از یک لینک بی  سیم شبکه، اولاً  اینترنت به معدن آوردند و روی همان بستر شبکه با استفاده از یک عدد گیتوی ۴ پورت در مروست ۴ خط شهری را به معدل منتقل نمودند و در معدن با استفاده از یک سانترال IP هزینه در حدود ۶ میلیون تومان ۴ خط شهری را با قابلیت فکس به معدن منتقل نمودند.

و حتی از طریق اینترنت دفتر تهران این معدن نیز به سیستم تلفنی معدن متصل گردید که با این کار تمامی تماس های دفتر تهران با معدن نیز به صورت رایگان برقرار می شد.

حال هزینه ۶ میلیون تومان را با هزینه ۴۰ میلیون تومان که برای تقویت آنتن دهی گوشی های موبایل هزینه شد و با هزینه های سیم کشی زمینی مخابرات که بیش از ۴۰۰ میلیون تومان بر آورد می شد، مقایسه کنید و عدم آگاهی کارکنان مخابرات را از این تکنولوژی ملاحضه فرمایید.

یک بار دیگر به این فکر کنید که چرا مخابرات استفاده از تکنولوژی جدید و پیشرفته Voip را ممنوع اعلام کرده است.